مدیرعامل جدید مؤسسه رسانه‌های تصویری در گفت‌وگو با فارس:
سینمای ایران به خانه‌های مردم دنیا می‌رود

خبرگزاری فارس: مدیرعامل جدید مؤسسه رسانه‌های تصویری با اشاره به این که ما برای رفع خلأ موجود در پخش بین‌المللی در مؤسسه رسانه‌های تصویری، به روشی جدید رو آورده‌ایم، گفت: یافتن راهکارهای پخش در تلویزیون‌ها و شبکه‌های خانگی این بار فرهنگی را دارد که سینمای ایران را به خانه‌های مردم در سراسر دنیا ببرد.

«محمدرضا عباسیان» مدیرعامل جدید مؤسسه رسانه‌های تصویری در گفت‌و‌گو با خبرنگار سینمایی فارس با اشاره به سابقه کاری‌اش، گفت: من قبل از این که مدیر باشم، مستندساز هستم و مستندهایی که ساخته‌ام، غالبا خارج از کشور و در کانون بحران تولید شده و جزو مستندهای بین‌المللی به شمار می‌رود. حدود پنج سال نیز مدیر کل رسانه بین‌المللی سیما بودم که عرضه بین‌المللی تولیدات صدا و سیما را برعهده داشت.

* گسترش ارتباطات بین‌الملل مهم‌ترین هدف مدیریت جدید مؤسسه است
وی افزود: مهم‌ترین دلیل پذیرش این مسئولیت‌ در مؤسسه رسانه‌های تصویری، گسترشی است که سینمای ایران در حوزه بین‌المللی نیاز دارد و احساس کردم مسئولان سینمایی به ایجاد تغییراتی در عرضه بین‌المللی سینمای ایران معتقد هستند.
عباسیان به فارس گفت: در ابتدا مطرح بود که مجموعه‌ای در این ارتباط و فارغ از بنیاد سینمایی فارابی فعالیت کند، اما چون تأسیس یک مکان جدید، هم منع قانونی دارد و هم به سختی انجام می‌پذیرد، دوستان و مشخصا آقای شمقدری تشخیص دادند که این اتفاق در موسسه رسانه‌های تصویری بیفتد.
وی ادامه داد: من از قدیم‌الایام این دغدغه را داشتم که خلائی در عرضه بین‌المللی سینمای ایران وجود دارد و ما برای رفع این مشکل در مؤسسه رسانه‌های تصویری به روش جدیدی از عرضه سینمای ایران رو آورده‌ایم و مشخصا به فروش بین‌المللی محصولات این سینما که به دست فراموش سپرده شده بود، توجه کرده‌ایم.

* سینمای ایران در بازار جهانی گردش مالی بالا ندارد
عباسیان حضور سینمای ایران را در جشنواره‌ها ستود و گفت: سینمای ایران به لحاظ حضور فرهنگی و مشخصا حضور جشنواره‌ای موفق است و قله‌های جشنواره‌های دنیا را فتح کرده و به اوج رسیده است. ممکن است اکنون در اوج نباشد ولی به هر حال زمانی قله‌ها را فتح کرده و به این اوج رسیده است، اما به همان اندازه‌ای که در این زمینه پیشرفت داشته، در زمینه حضور در میان بینندگان بین‌المللی موفق نبوده است و جایگاهی را کسب نکرده است. گردش مالی صنعت سینما در دنیا چند صد میلیارد دلار در سال است، اما عایدی سینمای ایران در تولیدات سمعی، بصری و برنامه‌های تلویزیونی، بسیار اندک است و آورده‌ای از این گردش بسیار بالا ندارد.

* اکران فیلم ایرانی در خارج از کشور، واقعا امکان‌پذیر نیست
وی با بیان این مطلب که سینمای ایران بضاعت عرضه به شکل اکران را در دنیا ندارد، افزود: هر کسی که مدعی است می‌تواند در دنیا فیلمش را اکران کند یا از مناسبات اکران جهانی بی‌اطلاع است یا ظاهرسازی می‌کند. اکران فیلم ایرانی در خارج از کشور، واقعا امکان‌پذیر نیست و نمونه‌ای از یک اکران واقعی سراغ نداریم، به جز استثنائات سینمای ایران که مشخصا فیلم «رنگ خدا» و «سفر قندهار» است.
عباسیان ادامه داد: «رنگ خدا» که کمپانی سونی پیکچرز عرضه‌ کننده‌ جهانی‌اش بود و فیلم قبلی سازنده‌اش کاندیدای دریافت جایزه اسکار بود و فیلم «سفر قندهار» که با موضوع خاص توسط کارگردانی شناخته شده، دقیقا بعد از یازده سپتامبر به موضوع طالبان و افغانستان می‌پرداخت و در کاخ سفید نمایش داده شد.

* سینمای ما باید به خانه‌های مردم دنیا برود
مدیرعامل مؤسسه رسانه‌های تصویری، با ذکر این مطلب که حضور بین‌المللی، صرفا اکران جهانی نیست، گفت: اما در عین حال فروش و حضور بین‌المللی تنها اکران نیست و حقوق دیگری مثل حقوق تلویزیونی فیلم‌ها و حتی فروش تلویزیون‌ها وجود دارد که می‌توان روی آن سرمایه‌گذاری کرد. سینمای ما به عنوان یک سینمای نجیب، خانوادگی و سینمایی که مردم و عوام آن را می‌پسندند، می‌تواند حضور خوبی در تلویزیون‌های جهانی داشته باشد. یک فیلم در پربیننده‌ترین جشنواره‌ها پانصد هزار نفر بیننده دارد، ولی مخاطب تلویزیون بی‌شمار است. درست است که فیلم‌های ما جوایز قابل تأملی دریافت می‌کنند ولی خیلی از مخاطبان عمومی سینما و مردم عادی آن را نمی‌بینند. این اتفاق صرف نظر از عایدی که برای سینمای ایران دارد که شاید رقم چشم‌گیری نیز نباشد ولی همین میزان نیز به سینمای ایران کمک می‌کند و این بار مهم فرهنگی را دارد، که سینمای ایران را به خانه‌های مردم در سراسر دنیا بیاورد.
وی ادامه داد: این اتفاق، ارزش فرهنگی دارد و در دنیایی که جنگ سنگین رسانه‌ای علیه ما وجود دارد و ایران به عنوان کشوری که به دروغ، حامی تروریست‌ معرفی می‌شود و تصویری که از ایران در ذهن بسیاری از مردم دنیا وجود دارد، توسط پروپاگاندهای شبکه غربی ساخته شده، فیلم‌های خیلی خوب ما می‌تواند تغییر نگرش و دیدگاه ایجاد کند و مهم‌ترین رسالتی که در عرصه فرهنگی می‌تواند وجود داشته باشد، همین است.
عباسیان سینما را پیشانی هنرها دانست و گفت: سینمای ما پیشانی هنر در عرصه بین‌المللی است و نمی‌توانیم هیچ هنر دیگری را نام ببریم که همچون سینما در سطح بین المللی جلوه کند.
وی در ادامه این گفت‌و‌گو به برگزاری هفته‌های فیلم اشاره کرد و گفت: بحث دیگری که در نهادهای مسئول عرضه بین‌المللی سینما، مغفول مانده، بحث هفته‌های فیلم است که به تعبیری می‌توان گفت که همان اکران فیلم است، اکرانی که برخی از صاحبان فیلم‌ها با اجاره چند سینما در خارج از کشور و نمایش محدود فیلمشان به آن دست می‌زنند که عمدتا نیز مخاطب ایرانی دارند و مدعی این هستند که فیلم‌شان را اکران کرده‌اند. اتفاقاتی از این جنس، اکران نیستند و یک نمایش فرهنگی، آن هم برای مخاطب ایرانی محسوب می‌شوند.

* مؤسسه رسانه‌های تصویری به برپایی هفته‌های فیلم، نگاه جدی دارد
عباسیان خاطر نشان کرد: مؤسسه رسانه‌های تصویری به برپایی برنامه هفته‌های فیلم، نگاه جدی دارد و به عنوان یک اکران به آن نگاه می‌کند. در برنامه هفته‌های فیلم، نمایش آثار متنوع ایرانی را مدنظر داریم و اصرار به ارائه گونه‌های مختلف از ژانرهای سینمای ایران داریم. در واقع در این برنامه‌ها علاوه بر نمایش فیلم‌های هنری، آثاری دیگر درام، کمدی، اکشن و به فراخور کشور مربوطه فیلم دینی نیز خواهیم داشت. نمایش مجموعه این آثار، مخاطب خارجی را با ژانرهای مختلف سینمای ایران آشنا می‌کند و باعث می‌شود بینندگان عام خارجی که شاید علاقه‌ای به ژانرهای هنری نداشته باشند، از ژانرهای دیگر سینمای ایران لذت ببرند.
وی به فارس گفت: بخش بین‌الملل مؤسسه رسانه‌های تصویری از شهریور ماه راه‌اندازی شد و فیلم‌هایی که برای عرضه بین‌المللی انتخاب می‌کنیم، از بخش خصوصی جذب می‌شود و با آثار بنیاد سینمایی فارابی و مرکز گسترش سینمای تجربی متفاوت است. در این بخش فیلم‌های موجود در اختیار تهیه‌کنندگان را که رایت‌شان فروش نرفته است، جمع‌آوری کرده‌ایم.

* نگاه ما برای برنامه هفته فیلم و فروش فیلم‌ها متفاوت است
عباسیان با اشاره به حضور مؤسسه رسانه‌های تصویری در بازارهای بین‌المللی فیلم، گفت: اولین حضور ما در بازارهای فیلم، بازار میپ کام کشور فرانسه(بزرگترین بازارهای تلویزیونی در دنیا) بود که علی‌رغم اینکه در طول برگزاری بازار اتفاقی در زمینه قرارداد نمی‌افتد و مذاکرات اولیه انجام می‌شود، دو قرارداد فروش فیلم منعقد کردیم. در این قرارداد رایت تلویزیونی تمامی عناوینی که در اختیار داشتیم را به کشور ترکیه فروختیم. این اتفاقی استثنایی است که نتیجه سابقه و تجربه همکاران بین‌الملل مؤسسه است. در ادامه این روند بسته‌های فیلم‌ها در حال افزایش است که بخشی نیز شامل آثار جدیدی است که در جشنواره فیلم فجر عرضه می‌شود.
مدیرعامل مؤسسه رسانه‌های تصویری از دیگر برنامه‌ها و فعالیت‌های این مؤسسه نام برد و گفت: در کنار عرضه و فروش، فعالیت‌های جشنواره‌ای، خرید رایت‌ فیلم‌های ‌جدید، ارسال جشنواره‌ای آنها و نگاه به جذب پخش‌کنندگان در جهت اکران، برنامه‌هایی است که در مؤسسه انجام می‌شود. وقتی به عنوان مدیر عامل مؤسسه رسانه‌های تصویری مشغول به کار می‌شوید، نمی‌‌توانید رسالت اصلی آن را که مشخصا عرضه محصولات ویدئویی خانگی در داخل کشور است، نادیده بگیرید.
وی افزود: بخش تأمین عرضه بین‌المللی مؤسسه در دو حوزه فعالیت می‌کند، یک بخش منحصر به خریداری محصولات برای عرضه فرهنگی و کسب مجوز استفاده از فیلم‌ها در هفته‌های فیلم از صاحب فیلم، است. یعنی عناوین ما برای هفته‌های فیلم و فروش متفاوت است. ممکن است عناوین مشترکی نیز وجود داشته باشد ولی دو لیست جداگانه است. نگاه ما برای هفته‌های فیلم و فروش متفاوت است، برای همین نیز تأمین ما نیز متفاوت خواهد بود.

* برگزاری 10 هفته فیلم ایران در کشورهای خارجی
عباسیان از برگزاری 10 هفته فیلم ایران در کشورهای خارجی خبر داد و گفت: هدف ما این است که تا پایان سال جاری، 10 هفته فیلم در خارج کشور برگزار کنیم که تاکنون دو هفته فیلم آن، برگزار شده است. برای برگزاری هفته‌های فیلم، مناطقی را مدنظر داریم که حضور ما در آن کشور از اهمیت برخوردار است و به هر حال رسالت‌ها و سیاست‌هایی وجود دارد که در نوع تعامل دولت مهم است.
وی افزود: این مناطق هدف شامل حوزه همسایگان و نوروز، حوزه عربی و اسلامی و حوزه کشورهای جهان سوم ضد استعمار است که مشخصا هفته فیلم قطر را در این راستا داشته‌ایم. همچنین کشورهای حوزه آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی به طور جدی مورد نظر ما قرار دارد و فعالیت در این زمینه را شروع کرده‌ایم و ترجمه، دوبله و زیرنویس زبان اسپانیولی و پرتغالی فیلم‌ها را در دست انجام داریم تا برای برگزاری هفته‌های فیلم در آمریکای لاتین و جنوبی آماده باشند.
عباسیان به فارس گفت: هفته‌های فیلم معمولا به صورت تشریفاتی و توسط سفارت‌ها برگزار می‌شوند که در یک سالن سفارتخانه و غالبا نیز با حضور ایرانیان مقیم‌ آن کشور، برپا می‌شوند. در واقع برگزاری این گونه هفته‌های فیلم هدف ما نیست، چون ما به دنبال آمار نیستیم. در برگزاری هفته‌های فیلم مهم این است که شریک و همکاری در کشور مورد نظر داشته باشیم که علاقمند به فعالیت‌هایی از این دست باشد. این همکار فرهنگی می‌تواند یک نهاد سینمایی یا دانشجویی باشد که عهده‌دار اجرای برنامه باشد و ما متریال را در اختیارشان قرار می‌دهیم.
وی افزود: با این ترکیب، می‌توانیم مطمئن باشیم که درصدی از مخاطب علاقمند به سینمای ایران در این هفته‌های فیلم شرکت می‌کند. تجربه پیگیری هفته‌های فیلمی با مشخصاتی که ذکر شد، را شخصا در تلویزیون داشته‌ام که به نتایج خوبی هم رسید. این هفته‌های فیلم ایران در لبنان برگزار شد که امسال چهارمین دوره‌اش را پیش رو دارد. در دوره نخست، فیلم‌های تلویزیون پخش می‌شد و در دوره سوم مروری بر آثار ابراهیم حاتمی‌کیا داشت که توسط برگزار کنندگان انتخاب شد. از این هفته فیلم در لبنان به عنوان مهرجان فیلم‌های ایرانی یعنی جشنواره فیلم‌های ایرانی یاد می‌شد که یکی از تجربه‌های خوب و حاصل همکاری با یک نهاد لبنانی است.
عباسیان همچنین به بررسی ابعاد مختلف برگزاری هفته‌های فیلم پرداخت و گفت: نگاه ما این است که در کشورهای دیگر هم به این طرح برسیم و هفته‌های فیلم سالیانه داشته باشیم تا مردم کشورهای دیگر دنیا، منتظر برگزاری این هفته‌های فیلم باشند. معمول این است که هفته فیلم، هر چند سال یکبار در هر کشوری برگزار شود ولی بر مبنای تجربه هفته فیلم لبنان، این هفته‌های فیلم به جشنواره نزدیک می‌شود و معمولا وقتی هر ساله تکرار می‌شود، مثلا هفته‌های فیلم ایران در کانادا به صورت سالیانه و در یک زمان مشخص برگزار می‌شود، شکلی جشنواره‌ای دارند. ما نمی‌خواهیم اسم این اتفاق را جشنواره بگذاریم ولی چون تجربه خوبی بوده، علاقمندیم هفته فیلم‌ها به صورت دوره‌ای تکرار شود.

* صاحب بزرگ‌ترین سینماهای خاورمیانه ایرانی است اما فیلم ایرانی اکران نمی‌کند
عباسیان در ادامه با اشاره به مقوله اکران فیلم ایرانی در جهان، گفت: در جهان سینمادار علاقه‌ای به اکران فیلمی که فروش نمی‌کند، ندارد. دقیقا همین تعریف نیز در ایران صادق است. صاحب بزرگترین سینماهای خاورمیانه یک ایرانی است که به سینمای ایران هم علاقمند است ولی معمولا فیلم ایرانی اکران نمی‌کند، چون نمی‌فروشد. در امارات متحده عربی که ایرانی‌های زیادی هم زندگی می‌کنند، فیلم ایرانی نمی‌فروشند. اکران یعنی مردم حاضر شوند، هزینه رفتن به سینما را بپردازند. مردم برای یک فیلم جذاب که بازیگر معروف دارد، هزینه می‌کنند. حتی در اروپا هم فیلمی که در اکران می‌فروشد، فیلم تجاری آمریکایی است و فیلم‌های اروپایی هم حتی فروشی ندارد. در نتیجه به نظر من در اکران خارجی، هنوز شرایط مطلوبی نداریم، ضمن اینکه ما به شبکه اکران دسترسی نداریم.

* مافیا در اکران جهانی نیز وجود دارد
مدیرعامل مؤسسه رسانه‌های تصویری تأکید کرد: گردش کاری که در سینمای ایرانی وجود دارد و بعضی‌ها به آن مافیا می‌گویند، در اکران جهانی نیز وجود دارد. وقتی شما کالایی را برای مخاطب تولید می‌کنید، باید به ذائقه مخاطب اهمیت بدهید. وقتی شما صاحب یک رستوران هستید، باید غذایی را پخت کنید که مشتری از آن راضی شود و نمی‌توانید به اجبار غذایی بپزید که خودتان می‌پسندید. این در مورد همه چیز صدق می‌کند، شما هر محصولی را ارائه می‌دهید باید نظر مشتری را جلب کنید. شما باید در سینما، فیلمی را بسازید که مخاطب خارج از کشور دوست دارد و حاضر باشد، بابت آن هزینه کند. ما صاحب چنین چیزی نیستم، به صرف این که چندین میلیون دلار هم هزینه کنیم، نیز نمی‌توانیم این مخاطب را جلب کنیم.
وی افزود: وقتی الفبا و چارچوب تامین نظر مخاطب را رعایت نکنیم، نتیجه‌ای هم نمی‌گیریم. «سفر قندهار» چرا در زمان اکرانش فروش کرد؟ نه به این خاطر که سازنده‌اش فیلمساز خوب یا بدی است، بلکه موضوعی داشت که در بهترین زمان خودش اکران شد. در مورد طالبان یک فیلم سینمایی ساخته شد و یازده سپتامبر هم اتفاق افتاد. همه دنیا تشنه این بودند تا در مورد طالبان فیلم ببینند و تنها فیلم سینمایی موجود هم آن فیلم بود. ما باید بازار و زمان را بشناسیم که چه برخوردی و در چه زمانی داشته باشیم.

* اگر بازار جهانی را نشناسید، حتی اگر با سینما‌دار نیز توافق کنید، باز هم نتیجه‌‌ای ندارد
عباسیان اظهار داشت: زمانی در کشور ترکیه، شبکه‌های لائیک حکومت می‌کردند و مردم مسلمان ترکیه در خانه‌هایشان تلویزیون هم نداشتند. در آن زمان بهترین و بزرگ‌ترین بازار برای فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی کشور ترکیه بود، مشخصا سریال حضرت مریم مقدس (ع)، یک میلیون و دویست هزار نسخه در زمان خودش فروش رسمی در این کشور داشت که حداقل دو برابر تکثیر غیر رسمی هم داشته است. براساس برآورد ما 20 میلیون نفر این سریال را در ترکیه دیده‌اند. بسیاری از شرکت‌ها و موسسات ویدئویی ترکیه با پخش سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی میلیون‌ها دلار سود کردند.
وی ادامه داد: امروز شبکه‌های اسلامی در ترکیه تأسیس شده و نمی‌توانید مدعی باشیم که چرا در ترکیه فیلم ایرانی فروش نمی‌کند. اگر بازار جهانی را نشناسید و فقط فیلم تولید کنید و بگویید باید فروش کند، حتی اگر با سینما‌دار نیز توافق کنید، باز هم نتیجه‌‌ای ندارد. ابتدا باید محصول فرهنگی ایده‌آل باشد و بعد به دنبال روش فروش آن باشید.
عباسیان گفت: در اهل سنت، تصویر صورت انبیاء حرام است و اجازه ندارید که در فیلمی تصویر آنها را نشان دهید، این یعنی اگر فیلم یا سریالی بسازید که در آن تصویر صورت نبی دیده شود، پیش فرض اولیه‌تان می‌گوید که این فیلم یا سریال در جهان عرب نمی‌تواند رسما و قانونا پخش شود. شما حضرت مسیح (ع)، ابراهیم خلیل‌الله یا ملک سلیمان بسازید، از قبل تکلیف مشخص است که در جهان عرب و اهل سنت نمایش و پخش خانگی ندارید و وقتی محصولی بسازید که تصویر نبی را نشان دهد و بخواهید در جهان عرب هم نمایش داده شود، به معنی بی‌اطلاعی شما در بازار جهانی است. شما سریالی بسازید که علیه خلفا در آن صحبت شود، 20 میلیون دلار هم برایش هزینه کنید، قابل فروش در بخشی از کشورهای جهان اسلام نیست.

* تولید مشترک مؤلفه گسترش بازار جهانی
عباسیان یکی از مؤلفه‌های گسترش بازار جهانی برای فیلم‌های ایران را تولید مشترک دانست و گفت: در جهان کنونی مهم‌ترین مؤلفه در سینما تولید مشترک است، تقریبا دیگر فیلمی را پیدا نمی‌کنید که تولید مشترک نباشد، حتی بزرگترین کمپانی‌های هالیوودی هم با چند کمپانی دیگر، دست به تولید فیلم می‌زنند. در اروپا نیز هیچ فیلمی وجود ندارد که تولید مشترک نباشد، این معنی‌اش عدم توانایی کمپانی‌ها و کشورهای مربوطه در تولید انحصاری نیست. اگر زمانی که فیلم «ملک سلیمان» ساخته شد، یک کمپانی غیر ایرانی، همان کشور هنگ‌کنگ که کارهای جلوه‌های ویژه را انجام می‌دهد، یک نخود در این آش می‌انداخت، شرایط عرضه بین‌المللی این فیلم کاملا متفاوت از اکنون بود.
وی ادامه داد: یعنی در تولید یک فیلم با کشوری شریک شوید که بدانید می‌تواند آورده‌ای داشته باشد. سینمای ایران زمانی می‌تواند به بین‌المللی شدن به معنی واقعی کلمه نزدیک شود که موضوع تولید مشترک را حل کند. اما تولید مشترک به این معنی نیست که اکنون در سینمای ایران از آن یاد می‌کنند، تولید مشترک یعنی اینکه حداقل دو یا چند شرکت بین‌المللی بیایند و در تولید یک فیلم کاملا مشارکت کنند.

* برخی از تولیدات مشترک سینمای ایران،‌اصلا تولید مشترک نیستند
محمدرضا عباسیان به برخی از تولیدات مشترک سینمای ایران اشاره کرد و گفت: فیلم‌هایی که اکنون به عنوان تولید مشترک از آنها یاد می‌شود، اصلا تولید مشترک نیستند. مثلا ایرانی مقیم خارج کشور، می‌خواهد یک فیلم ارزان بسازد و می‌داند در ایران هم ارزان است، با خودش پول می‌آورد و مجبور است تهیه‌کننده و شرکتی را دخیل کند، بعد اسم این کار را تولید مشترک می‌گذارند. فیلم قرار بوده است با 100 میلیون ساخته شود ولی 150 تا 200 میلیون تومان برای سرمایه‌گذار هزینه‌ می‌تراشند و اسمش را تولید مشترک می‌گذارند. یا یک شبکه تلویزیونی خارجی، می‌خواهد فیلمی را در ایران فیلمبرداری کند و نیاز به یکسری سرویس دارد. من نمی‌خواهم از فیلم‌ها و عناوین آدم‌هایی که این کارها را کرده‌اند، اسم ببرم ولی اسمش را می‌گذارند تولید مشترک. یک پروژه خارجی فقط قصد داشته که از ایران برای فیلمبرداری استفاده کند، اسمش را تولید مشترک می‌گذارند و در تیتراژ این فیلم نیز حتی اسمی از شرکت ایرانی برده نمی‌شود!
وی با بیان این مطلب که ما در تولید مشترک با مشکلاتی روبرو هستیم، گفت: ولی این مشکلات اغلب قابل گذشت است. اصل موضوع و نگاه به تولید مشترک را اگر درک کنیم، می‌توانیم پیش برویم. اولین قدمش برنامه‌ریزی است و اینکه از آن عدول نکنیم. یعنی از هم اکنون ایده‌ای را آماده کنید و برنامه‌ریزی کنید که قطعا تا 2 سال دیگر آن را بسازید و برایش به دنبال شریک بگردید. ما امروز تصمیم‌ می‌گیریم، فیلمی را بسازیم و فردا کلیدش می‌زنیم و وقتی برای پیدا کردن شریک نداریم. امروز تصمیم می‌گیریم یک ماه دیگر فیلمی را بسازیم، شریک هم پیدا می‌کنیم و یک ماه دیگر، شریک‌مان می‌گویند پول ما تأمین نشده و نمی‌توانیم کار کنیم.
عباسیان به طرح‌ها و ایده‌هایی که برای تولید مشترک دارد، اشاره کرد و گفت: چندین ایده بزرگ برای تولید مشترک دارم که چون در شرح وظایف مؤسسه نیست، نمی‌توانم شخصا آن را اجرا کنم. این ایده‌ها بسیار خوب و در راستای اهداف نظام جمهوری اسلامی و با شرکای بسیار حرفه‌ای طرح‌ریزی شده است که به آقای شمقدری پیشنهاد دادیم و ایشان هم به دوستان دیگری محول کرده‌اند.
وی افزود: مشخصا یک فیلم با مشارکت هالیوود با موضوع شهرک‌سازی در اسرائیل و یک فیلم با مشارکت آلمان در مورد جنگ عراق، شامل این طرح‌ها می‌شود که بعد از چند ماه هنوز به نتیجه نرسیده است.
مدیرعامل مؤسسه رسانه‌های تصویری در ادامه به فارس گفت: در اساسنامه مؤسسه رسانه‌های تصویری مجوز برگزاری هفته‌های فیلم در خارج از کشور درج شده دارد و تغییری در اساسنامه برای انجام این کار در مؤسسه صورت نگرفته است. حتی در اساسنامه مجوز برپایی دفاتری در خارج از کشور داده شده است.
وی افزود: زمانی که ویدئو در کشور آزاد شود، مؤسسه رسانه‌های تصویری تأسیس شد و سالها این مؤسسه به صورت انحصاری در حوزه ویدئو کار کرد و از یک زمانی به بعد بخش خصوصی نیز فعال شد و بخش خصوصی نیز در هر حوزه‌ای که وارد می‌شود، موفق است، به هر حال شرکت‌هایی در عرضه محصولات ویدئویی وجود دارند که در وجهه تجاری از ما موفق‌ترند.
عباسیان دلایل موفقیت بخش خصوصی در عرضه محصولات ویدئویی را ذکر کرد: دلایل این اتفاق مشهود است، همینطور که در اقتصاد دولتی و اقتصاد بخش خصوصی مشخص است. مدیر بخش خصوصی انگیزه‌های بیشتر، پرداخت‌های متفاوت‌تری دارد و مثلا مجموعه‌ای از مدیران و کارمندان مؤسسه رسانه‌های تصویری در سال‌های گذشته توسط بخش‌های خصوصی با چند برابر حقوق دولتی‌شان، جذب شدند.
وی ادامه داد: بخش خصوصی برای منافع مادی‌اش، به هر کاری دست می‌زند ولی بخش دولتی نباید این کار را بکند. بخش خصوصی نگران سرمایه شخصی‌اش است ولی در بخش دولتی شاید این نگرانی وجود نداشته باشد. بخش خصوصی فقط به فکر در آمد است ولی بخش دولتی نگاه فرهنگی هم دارد.

* مؤسسه رسانه‌های تصویری کاملا از بازار خارج نشود
مدیرعامل مؤسسه رسانه‌های تصویری افزود: پیشی گرفتن مؤسسات خصوصی دلایل متفاوت دارد، ضمن این که از زمانی تأکید شد که مؤسسه رسانه‌های تصویری خیلی درگیر کار بازار نشود. علیرغم این که مؤسسه خیلی دیگر در بازار نیست ولی گفت‌وگوهایی می‌شود، مبنی بر این که مگر قرار نبود مؤسسه کاملا تعطیل شود. با این که موسسه نقش حمایتی‌اش را همیشه در قبال مؤسسات دیگر داشته است ولی همیشه نیز این مؤسسات حتی به ساختمان مؤسسه خرده می‌گیرند و یکی از مدیران یک مؤسسه ویدئویی گفته که اجاره ساختمان مؤسسه رسانه‌های تصویری بیشتر ارزش دارد تا فعالیت آن.
وی افزود: نظر شخصی من نیز این است که مؤسسه رسانه‌های تصویری کاملا از بازار خارج نشود، اما به شکل تجاری که دیگر مؤسسات خصوصی فعال هستند، شرکت نداشته باشد. به نظر من مسئله خصوصی‌سازی در بحث فرهنگی جای سؤال دارد. مثلا دولت می‌خواست از فیلم «کودک و فرشته» در اکران عمومی حمایت کند ولی امکان حمایت نداشت. اگر مؤسسه رسانه‌های تصویری کاملا از بازار ویدئویی خارج شود، همین اتفاق در بازار ویدئویی هم می‌افتد، مثلا می‌خواهیم یک فیلمی را در شبکه ویدئویی توزیع کنیم که برایمان ارزشمند است ولی امکانش را نداریم.
عباسیان گفت: متأسفانه بخش خصوصی هم ثابت کرده‌‌ که باید نظارتی بر عملکردشان وجود داشته باشد و خودشان نمی‌توانند شرایط را به شکل متعادل نگه دارند و شاید الزاما هم مشکل، خود موسسات نباشند، مثل همان اتفاق که در چند ماه گذشته افتاد و ما با هجوم فیلم‌های سوپر دریانی و زیر تخم مرغی روبرو شدیم.

* یکی از دلایل عدم فروش فیلم‌ها، و رکود بازار بی‌اعتمادی مردم است
وی با بیان این مطلب که یکی از دلایل عدم فروش فیلم‌ها، و رکود بازار بی‌اعتمادی مردم است، گفت: مردم به فیلم‌ها و مؤسسات ویدئویی بی‌اعتماد شده‌اند. دوره‌ای فیلم‌های نازل و سخیفی وارد بازار شد که بازیگرانی که عکس‌شان روی جلد این محصولات بود، فقط در یک نمایی در فیلم رد می‌شدند. یعنی فیلم اصلی با تبلیغات فیلم، متفاوت بود و به اعتماد مخاطب خیانت شد. در نتیجه مخاطب دیگر اعتمادش را از دست داد.
عباسیان افزود: به نظر من باید کنترلی روی بازار اعمال شود و مؤلفه‌هایی در آن حفظ شود. این بازار هم اگر کنترل نشود، به زودی سقوط می‌کند. شما ببینید می‌گویند «قهوه تلخ» رکورد‌ها را شکانده است، بعضی‌ها می‌گویند تحولی در بازار بوجود آورده ولی من اصلا موافق نیستم. من و خانواده‌ام یکی از مخاطبان سریال قهوه تلخ هستیم و از زمانی که این سریال پخش می‌شود، دیگر انگیزه‌ای برای خرید کالاهای دیگر نداریم، چون بچه‌های مدرسه این سریال را نگاه می‌کنند و برای‌ آنها همین سریال برای تفریح کافی است.
وی ادامه داد: سیاست‌گذاران و مسئولان باید بدانند که اگر قرار است، چنین فیلم و سریالی وارد بازار می‌شود و فروش خوبی هم می‌کند، معنی‌اش این نیست که یک اتفاق جدیدی رخ داده، بلکه باید بدانند که این محصول جای چیزهای دیگری را گرفته است. نسخه‌های 1500 تومانی ویدئویی اختلاف قیمت مشهودی با بلیت سینما دارند که یکی از دلایل مهم عدم رغبت مردم برای رفتن به سینماست. یک خانواده 3 نفره فارغ از هزینه‌های ایاب و ذهاب و خرید تنقلات، میانگین هر نفر 4 هزار تومان هزینه برای سینما رفتن می‌کنند، در حالیکه با همین هزینه می‌‌توانند 10 نسخه فیلم ویدئویی بخرند تا در منزلشان چندین بار هم تماشا کنند.
عباسیان گفت: راهکاری که من پیشنهاد دادم این است که فکر جدی برای پیشگیری از بالا رفتن قیمت بلیت سینما شود. وقتی قیمت بلیت سینما نمی‌تواند کاهش یابد و سینمادار راضی نیست، یارانه دولت باید به بیلت سینما تخصیص پیدا کند، الان قیمت بلیت فیلم گیشه‌ای که برای تجارت ساخته شده و فیلمی که فرهنگی است، مشابه است. در حالی که برای یک فیلم فرهنگی، دولت می‌تواند یارانه تخصیص دهد و قیمت بلیتی که مخاطب برای فیلم فرهنگی می‌پردازد، ارزان‌تر از فیلم‌های دیگر باشد و ما به تفاوت آن را دولت به سینمادار بپردازد.
وی به بررسی جوانب مختلف عرضه بین‌المللی فیلم، پرداخت و گفت: عرضه بین‌المللی یک روش حرفه‌ای دارد، به این معنا که رایت فیلم‌تان را به یک کمپانی یا کشوری بفروشید و آن کمپانی خودش دیگر می‌داند، چه شیوه‌ای عمل کند. شما رایت فیلمتان را مثلا به ترکیه می‌فروشید، این کمپانی خودش دیگر می‌داند که ابتدا فیلم را به صورت ویدئویی عرضه کند یا در تلویزیون پخش کند. همین طور که وقتی ما از یک کشور خارجی فیلم خریداری می‌کنیم، حقوق پخش را در ایران دریافت کرده‌ایم و ما نسبت به شیوه پخش آن تصمیم‌گیری می‌کنیم.
وی گفت: سایت فارسی مؤسسه به نام رسانه‌ها فعال است و چندی است که سایت انگلیسی مؤسسه تحت عنوان ویژوال مدیا طراحی و راه‌اندازی شده است.

* مجموعه فیلم‌های «ابراهیم حاتمی‌کیا» با عنوان «پلاک» در حال آماده‌سازی است
عباسیان همچنین درباره عرضه فیلم‌های ویدئویی در این مؤسسه، گفت: در بحث عرضه عناوین ویدئویی، اصل ما فیلم‌های فرهنگی است که خوشبختانه در مدیریت قبلی پیگیری شده است. بحث بسته‌های موضوعی یا شخصیت محور مبنای ماست که تاکنون مجموعه فیلم‌های «ابراهیم حاتمی‌کیا» با عنوان «پلاک» در حال آماده‌سازی است و به زودی ارائه می‌شود.
وی افزود: به نظر من این مجموعه کاری بسیار شایسته‌ و در خور است و دوستان زحمت زیادی برای آن کشیده‌اند. مجموعه فوق حاوی فیلم‌های جنگی ابراهیم حاتمی‌کیا است که از بهترین نسخه‌ها کپی شده است. «پلاک» با سه زیرنویس فارسی، عربی و انگلیسی همراه است و هر قاب شامل دو دی‌وی‌دی و پشت صحنه، گفت‌وگو جدید اکبر نبوی با حاتمی‌کیا، عکس‌ها و موسیقی کامل هر فیلم است.