وبلاگ «کهف حصین»؛
هتاکان «عاشورای 88» بیعت‌کنندگان با یزید بودند

خبرگزاری فارس: بیعت کنندگان با یزید در «عاشورای 88» به سمت‌مان آمده و سنگ‌هایشان را رها کردند تا به این بهانه آن سنگ‌ها به طواف سر و بدن عزاداران حسین بیاید.

به گزارش گروه "فضای مجازی " خبرگزاری فارس، صالح براری نویسنده وبلاگ «کهف حصین» در پست تازه خود به حادثه عاشورای سال 88 پرداخت.

نوسنده وبلاگ کهف حصین در این مطلب نوشت: هر چه به عاشورای امام حسین نزدیکتر می‌شویم، خاطره عاشورای هشتاد و هشت تهران را به یاد می‌آورم، وقتی همراه دوستم در بلوار کشاورز بارانی از سنگ بر سرمان باریدن گرفت، معاندان جنبش سبزی که خود را پیرو امام خمینی (ره) می‌خواندند با سنگ از عزاداران حسین استقبال می‌کردند، و من و دوستم و دیگر عزیزان حاضر در آن زمان و مکان زیر چتر دستان ملائکه خداوند آرام بودیم و به حدی آن سنگ‌ها آرام از بالای سرمان می‌گذشت که من می‌توانستم تعدادشان را بشمارم و حتی نوع سنگ‌ها را تشخیص دهم.

اگر کمی زیباتر بخواهم توضیح دهم این‌گونه می‌گویم: آنروز ظهر عاشورا وقتی وجود گناهکارمان با اشک بر سیدالشهدا صیقل خورد و تمامی زشتی‌ها و پلشتی به خاطر گریه بر آن رزم بزرگ که جای تک تک فرزندان روح الله در آن خالی بود (عاشورای شصت و یک) ریخته شد، (و علت گریه ما فرزندان معنوی رسول الله نبودن در آن پیکار مقدس است نه زخم‌های اباعبدالله)، هنگامه آن رسید تا بیعت‌کنندگان با یزید به سمت‌مان بیایند و سنگ‌هایشان را رها کنند تا به این بهانه آن سنگ‌ها به طواف سر و بدن ما عزاداران حسین بیایند؛ آن‌گونه که در ظهر عاشورا سنگ‌ها و تیرها و تیغ‌ها به طواف سر و بدن امام حسین (ع) آمدند.

اما بعد...
هرچند در این نوشته من از منیت خودم مایه گذاشتم اما غرض این بود که، واخر تابع له علی ذالک را به معنای حقیقی بازگو کنم، وقتی در زیارت عاشورای امامم، حسین می‌گویم پروردگارا تو لعنت فرست بر اولین ظالمی که در حق محمد و آل محمد ظلم کرد و تا آخرین ظالم‌ها که از آن ظلم نخستین تبعیت کردند و ...

گروه منافقی که به نام دین در آن روز باعث شدند عده قلیلی آن جسارت‌ها را به خیل عزاداران امام حسین (ع) انجام دهند با بیانیه هایی پر از شهوت قدرت طلبی و غرور، که حتما کرام الکاتبین‌ها نگاشته‌اند تا در روز جزا به گردن صاحبانشان آویزان کنند و به‌صورت، در جهنم کنار همان اسلاف ظالم گذشته پرتشان نمایند، در مرتبه و مقام همان تابعینی هستند که در زیارت عاشورا می‌خوانیم.

چه پرچم‌هایی که به نام مطهر ائمه بود و در آتش خشم مشتی جوان جاهل، به آتش کشیده شد. چه قرآن‌ها که با حمله این رجال‌ها و رجاله‌ها به مساجد و پایگاه‌های بسیج که به آتش کشیده شد. چه چادرها که از سر دختران در کوچه و پس کوچه‌ها کشیده شد. و چه چهره‌ها که فقط به جرم داشتن ریش به خون کشیده شد.

زیارت عاشورا را دقیق‌تر که می‌خوانم به این نقطه که می‌رسم درنگ می‌کنم و به فکر فرو می‌روم، فلعن الله امة اسست اساس الظلم و الجور، خدا لعنت کند، کسانی را که اساس ظلم کردن را به پا می‌دارند؛ و سؤال اینجاست چه کسانی باعث شدند از همان ساعات نخستین رای گیری بذر نفاق و درگیری پاشیده شود و حتی قبل از آن نامه‌ها و بیانیه‌ها صادر کردند که فضا غبار آلودست و خواهد شد؟ پس چه لعنت‌ها که از زمان اولین ظالم تا آخر دنیا نثارشان خواهد شد. و هم چه کسانی بودند که فراهم آوردند اسباب و وسایل جنگ افروزی و فتنه‌گری را؟

از یادم نمی‌رود که آن سنگ‌ها به طواف پیکرهای ما آمده بودند، و من و ما هیچ ترسی نداریم که اگر پیکرهایمان حجرالاسودیست که با اشک حسین (ع) به این مقام نایل آمده پس چه باک از بوسیده شدن توسط سنگ‌ها و دشنه‌ها.

الهم العن اباسفیان، من اباسفیان را نه یک فرد که یک جریان شوم در جاده‌های تاریخ پرپیچ و خم اسلام می‌دانم که قصدش حکومت کردن بود و هم از بین بردن اسلام محمد تا جایی که جان نبی، علی را دشنام دادند، وقتی خوب فکر می‌کنم نتیجه‌اش این می‌شود که هستند خاندان‌ها و خانواده‌هایی که آرزویشان حکومت کردن و هوس‌رانی و قدرت‌طلبی‌ا‌ست و اگر روزی بود که با طاغوت مبارزه کردند و کنار بت‌شکن‌های تاریخ قرار می‌گرفته‌اند، قصدشان ساختن بت خودشان بود به جای ‌آنها که شکستند.

پس خدا تمامی خاندان‌هایی که ابوسفیانی می اندیشند را لعنت کند. و خدا ضمیر وجودی ما را در کشت و زرع دائمی معارف اهل بیت قرار دهد که ضمیر خشک و بی آب و علف جائی‌ست که شجره زقوم می‌روید.

الهم فضاعف علیهم العن منک و العذاب، خدایا تو لعن و عذاب این جماعت فتنه‌گر که خالق فتنه گریند را بیشتر کن. و چه عذابی بهتر از این که ظرف فزون خواهی و قدرت طلبی‌شان هیچوقت پر نمی‌شود.

و در آخر...
اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد و این زیباترین دعا برای مسلمان است، پس وقتی در این شکی نیست که رهبر من سیدعلی خامنه‌ای سید و اولاد پیغمبرست جای بسی خوشحالی‌ست که در کنار او باشم و زندگی‌ام برای او باشد و مرگم هم در راه او آرمان و عقیده مقدسش باشد.